Rozdział XIV

Ciemna postać przechadzała się po dachu rozprostują swoje skrzydła. Przyglądał się trójce stojących na dole przyjaciół, którzy zastanawiali się jak to rozegrać. Santos z cwanym i łobuzerskim uśmiechem na ustach zeskoczył z dachu i pojawił się za Harrym. Ally pisnęła, a Niall zmrużył swoje oczy każąc odwrócić się Harry’emu. Chłopak zmierzył drugiego wzrokiem i nie zdążył się odezwać, a płomień ognia wystrzelił w ich stronę. Przyskrzynił ich do ściany z oknem wychodzącym z piwnicy. Summer wciągnęła powietrze słysząc hałas i podeszła do okna, nic nie widziała. Wszystko rozgrywało się z drugiej strony.

Harry poczuł jak złość bierze nad nim górę, skąd ten gość miał moc Summer?!  Przełknął ślinę i spadając na ziemię i idąc w jego stronę zaciskając wargi. Santos przekręcił tylko głowę obserwując uważnie jego zachowanie.

- Gdzie jest Summer? – warknął prostując palce i zrywając ogromny wiatr. Obok Stylesa stanęła reszta przyjaciół, również prostując dłonie.

- Myślicie, że mnie pokonacie? Mam jej moc, a ona jest najsilniejsza – powiedział wciąż się uśmiechając i tworząc wokół siebie koło ognia. Harry zadrżał ze złości, a Ally złapała go za dłoń, dla uspokojenia. Ich ciała przeszył prąd i poczuli jeszcze większy przypływ energii. – Oprócz mocy, mam również ją, całą dla siebie – Santos westchnął, przechadzając się w tą i we tą po swoim ogrodzonym terenie wciąż uśmiechając się w sposób, jaki tylko i wyłącznie prowokował Harry’ego do czynów nie do końca przemyślanych. Curly, warknął chcąc wyrwać się, ale Ally chwyciła dłoń Nialla i całą trójkę ogarnęło dziwne uczucie. Ich moce łączyły się, jednak wciąż brakowało Su. Santos za sprawą wysokiego ognia zniknął z ich pola widzenia, co tylko jeszcze bardziej zdenerwowało Harry’ego. Summer była przecież jego, jego przyjaciółką, siostrą i pierwszą, jedyną miłością, nawet, jeśli tego nie wiedziała, czy nie chciała.

Summer zgasiła płomień słysząc dziwne odgłosy dochodzące z dworu. Wyprostowała się jak struna, ale nawet to nie pozwalało jej niczego dojrzeć.

- Wszystko dzieje się z drugiej strony – usłyszała za sobą i podskoczyła mrużąc oczy i przykładając dłoń do serca. Odwróciła się mrużąc oczy z ochotą by cisnąć w nim piorunem, ale powstrzymała się. Przełknęła ślinę, kiedy podszedł bliżej, robiło jej się niedobrze na samą myśl, że ją znów dotyka. Cofnęła się kilka kroków, ale trafiła na tą cholerną, chłodną ścianę. Santos uśmiechnął się, nawet w ciemności widziała jego okropny, ale jakże piękny uśmiech. Objął ją w pasie ustami muskając jej ucho i szepcząc

- Zaraz zobaczysz kogoś za kimś tak bardzo tęskniłaś – nawet nie zdążyła zastanowić się, co on robi, a stała razem z Santosem w kole ognia, obserwując jak Harry i reszta przyjaciół otoczona jest tysiącem kropli rosy. Zmarszczyła brwi, czując jak czarnowłosy chłopak mocno obejmuje ją jedną ręką w pasie, a drugą odsłania jej długie włosy ukazując szyję.

Niall uważnie się przyjrzał spostrzegając czarny znak w kształcie skrzydeł na szyi dziewczyny i ostrzegawczo ścisnął dłoń Ally. Wiedział już co będą musieli z robić, kiedy Harry w końcu wyrwie się z ich uścisku i pobiegnie rozwścieczony w ich stronę. Trzymając się za ręce czuli jak złość w ciele Harry’ego wzrasta jeszcze bardziej, jeśli w ogóle było to możliwe. Jego wyblakłe oczy uważnie zlustrowały Summer, zmęczoną, brudną z jakimś znakiem na szyi. Zacisnął zęby, nie miał zielonego pojęcia, że aż tak bardzo porywczo zareaguje na to, że ktoś inny stoi przy kimś, kto nie może być jego. Ale przecież ją kocha, to wszystko wyjaśnia.

- Puść ją – warknął, a Su spojrzała na niego z bólem i tęsknotą.

- Nadal ją chcesz? TAKĄ? Przecież już nie jesteście ze sobą złączeni, możesz mieć kogo tylko zapragniesz – Santos uniósł brodę Su do góry i nachylił się i złożył pocałunek za jej uchem, dziewczyna westchnęła. Mimo, że jego ręce były zimne, a jej całe ciało przeszywał ogromny chłód, jego pieszczoty były przyjemne. Przymknęła oczy, a kiedy chwile później ujrzała Harry’ego biegnącego w jej stronę, Niallera, który swoją mocą wciąż trzymając Al za rękę próbował zgasić płomień rozdzielający ich, rozprostowała swoją dłoń myśląc o pocisku ognia i wypuściła go w nogi Santosa. Chłopak odskoczył zdziwiony wpadając we własną pułapkę, wrzasnął, kiedy płomień objął jego skrzydła, po czym zniknął jak spłoszona mysz, wykrzykując kolejne zaklęcia i patrząc wprost na Su. Dziewczyna zachwiała się na własnych nogach czując przenikającą energię, w każdym fragmencie ciała. Jej moc wracała, nie wiedziała dlaczego to zrobił, kiedy wszystko wokół nich zgasło obróciła się. Przygryzła wargę, a następnie ze łzami w oczach wtulała się w ciepłe ciało Harry’ego.

- Summi – szepnął w jej ucho, podniosła głowę i spojrzała w zielone, hipnotyzujące oczy – Wszystko w porządku? – zapytał oddychając ciężką. Ich ciała przeszywał ten przyjemny prąd, od którego mogło zakręcić im się w głowach. Iskierki, które pojawiały się, gdy Harry musnął swoim dłońmi jej skórę. Su przytaknęła tylko głową, ponownie wtulając się w jego ciało, zaciągnęła się powietrzem czując zapach, który był tak przyjemny. Widziała tylko jego

- Tęskniłam – powiedziała cicho, podnosząc wzrok i patrząc na niego. Harry uśmiechnął się, a jego urocze dołeczki sprawiły, że Su ugięły się kolana. Summer była piękna nawet w takim stanie, długie rzęsy otaczające piękne szare oczy, w których wciąż iskrzyły się płomienie, malinowe słodkie usta.

- Kocham cię wiesz? – powiedział Harry patrząc uważnie na jej twarz. Su poczuła, że stado motyli w jej brzuchu urządza sobie osobną imprezę, ale szybko w myślach kazała im się uspokoić. Zabrakło jej oddechu, gdy jego malinowe usta musnęły kącik jej ust, jak zaczarowana wpatrywała się w jego oczy, czuła się bezpieczna, tak bardzo bezpieczna…

- Nie chciałbym wam przeszkadzać, ale chodźmy już do domu – usłyszeli Nialla, który stał kilka metrów dalej razem, z Ally.

_

Zepsułam ten rozdział, przepraszam.

+ Jeśli nie skomentowałam waszych blogów, napiszcie... Staram się to nadrobić, ale u mamy na komputerze to trudne.

++ Zaskoczycie mnie tym razem też? :)x