Rozdział X

Summer stała sama pod swoją otwartą szafką, ze schyloną głową wpatrując się uważnie w zeszyt od historii. Wydawało jej się, że dzisiejszy dzień wlecze się gorzej, niż ślimak przemierzający swoją drogę. Czuła na sobie palące spojrzenia osób, które przechodziły obok, robiło jej się od tego niedobrze, od tej uwagi ludzi, którzy kiedyś byli jej najlepszym przyjaciółmi. Miała ochotę, krzyczeć, by przestali, by skupili się na swoich sprawach i że to nie ona jest gwiazdą tej szkoły. Zamknęła szafkę z hukiem, aż kilka osób obok podskoczyło przestraszone i urażone odeszły. Su wcale to nie obchodziło, odwróciła się na pięcie i ruszyła pod salę. Miała dziś na sobie swoje ulubione ciężkie buty, t-shirt z nazwą ulubionego zespołu, a do tego, o dziwo, spódniczkę, oczywiście czarną, do połowy uda. Włosów nie związała, pozwoliła im jak zwykle luźno opadać na plecy. Nie miała zielonego pojęcia o tym, jak właśnie te włosy doprowadzały Harry’ego do granic szaleństwa. Właśnie Harry, przeprosiła go za swoje dotychczasowe zachowanie i trudny charakter, ale teraz dopadały ją wyrzuty sumienia, że Curly, całą swoją uwagę poświęca właśnie jej.

- Ej, dziwadło – usłyszała gdzieś obok siebie, ale spuszczając głowę na dół przyspieszyła kroku. Nie miała zamiaru słuchać wyzwisk w swoim kierunku – Mówię do ciebie – poczuła szarpnięcie za rękę i chwilę potem stała twarzą w twarz z rudowłosą Ruby. Mimowolnie wywróciła oczami, widziała ją ostatnio w klubie, jej wzrok był pełny złości i ochoty mordu. Była po prostu niewyobrażalnie zazdrosna, o kogoś, kto nie był jej.

- Nie wywracaj na mnie oczami – dziewczyna fuknęła na nią, wzmacniając uścisk. Summer wyrwała się, lustrując ją obojętnym i mroźnym wzrokiem. Wcale nie miała ochoty na rozmowę z nią, właściwie nie miała ochoty na rozmowę z nikim. Oprócz Harry’ego, którego sama przerwę temu odesłała do znajomych. – I nie myśl sobie, że kędzierzawy chłopak będzie twój, bo owinęłaś go sobie wokół palca, gdy w końcu zauważyłaś, że w ogóle istnieje.

- Wcale o tym nie myślę – odpowiedziała chłodno, zanim chociażby pomyślała żeby ugryźć się w język. Tak naprawdę o niczym innym przecież nie marzyła, tylko by być blisko niego, ale przecież każda dziewczyna w tym wieku, ma kogoś takiego.

Curly przemierzał kolejny szkolny korytarz w poszukiwaniu brązowowłosej, chciał jej przekazać wiadomość o spotkaniu, a i namówić także by urwać się z dwóch ostatnich lekcji i potrenować. Kiedy zobaczył Ruby i Summer stojące na środku korytarza, wyczuł, że nie jest to coś dobrego. One nigdy nie rozmawiały razem, Ruby zawsze śmiała się z Summer i tego jak się zmieniła.

Podszedł, delikatnie trącając ramie Su, a następnie obejmując ją w pasie i przyciągając do siebie, gdy poczuł jak jej skóra robi się gorąca. Summer nie zdawała sobie sprawy z tego, jaka jest spięta, z tego jak krew buzuje w jej żyłach i jak robi jej się gorąco, dopiero, kiedy poczuła chłodne dłonie Harry’ego. Był dla niej jak lekarstwo na niepanowanie nad swoimi zachowaniami, które ostatnio ujawniały się coraz częściej. Cięty język, złość. Mrowienie w miejscach, gdzie jego skóra zetknęła się z jej i iskierki, które przeszywały ich ciało, uspakajały ją. Fakt, że były równie dekoncentrujące  

- Coś się dzieje, moje panie? – Harry zapytał patrząc na obie dziewczyny na zmianę, jednak wciąż mocno trzymając swoją rękę na tali Summer. Ruby, poczuła jak z sekundy na sekundę rośnie w niej złość. Wydawało jej się, że wszystko, co dzieje się pomiędzy tą dwójką było odwrotnością, tego co Wood właśnie jej powiedziała. Szarooka widząc jak rudowłosa bez słowa odwraca się na pięcie poczuła najpierw ulgę, a potem przypominając sobie o dłoni Hazzy i swojej myśli o tym, że mogą być rodziną odsunęła się od niego szybko. Co spotkało się z cichym jękiem niezadowolenia za strony Harry’ego, który właśnie miał zamiar szepnąć jej do ucha jak dziś fantastycznie wygląda. Spojrzeli po sobie, ale Su nie spojrzała w zielone, hipnotyzujące oczy Harry’ego.

Jej zachowanie, znów w jakiejś części go bolało, była blisko, ale jednak daleko. A ona, nie mogła myśleć o nim w inny sposób niż powinna. W końcu powinna zapytać się Anioła, czy są w jakimś stopniu rodziną, ale wciąż nie miała odwagi by to zrobić. Bała się, że odpowiedź mogliby usłyszeć wszyscy.

Zagarnęła włosy na jedną stronę, patrząc na swoje buty i zakładając ręce na piersi.

- Summer – usłyszała jego głęboki, poważny głos i wstrząsnęła się. Jej imię w jego ustach brzmiało jak najlepsza pieszczota. A on tylko wypowiadał jej imię – Zwolnijmy się dziś z ostatniej lekcji i chodźmy poćwiczyć. – dziewczyna kiwnęła tylko głową, gdyż w uszach zabrzmiał dzwonek kończący przerwę.

*

Każdy człowiek, ma drugiego, na którym może zawsze polegać, a przynajmniej powinien mieć. Ally i Niall mogli liczyć na siebie zawsze, w każdej sytuacji, o każdej porze dnia i nocy. Teraz jednak stawali się dla siebie czymś więcej niż tylko przyjaciółmi.

Tamtego ranka obudzili się razem, zaplątani w swoje kończyny, wdychając swój zapach i twarzą w twarz oddaloną tylko o kilka centymetrów. W niebieskich oczach Nialla tańczyły poranne iskierki radości, oczy Ally były równie radosne. Jego palce przesunęły przez przypadek w górę materiał jej bluzki i oboje poczuli delikatny prąd, który przeszył ich ciała.   

Ally czuła jak ciepło rozlewa się po całym wnętrzu jej brzucha, kiedy Nialler wymruczał, ze swoim akcentem poranne powitanie, a potem jak gdyby nigdy nic złożył na jej ustach zaskakujący pocałunek. Ally poczuła przyjemny dreszcz, rozchodzący się po jej krzyżu.   Odsunął się uważnie wpatrując się w jej twarz, zawsze chciał to zrobić. Obudzić się z kimś u boku i wiedzieć, że jest to osoba, która może być dla niego wszystkim. Palce Horana, odgarnęły blond kosmyki z jej twarzy, a Ally spojrzała na niego przez chwilę z pod swoich długich rzęs.

Przez kilka ostatnich lat, był dla niej najlepszym przyjacielem, oczywiście czasem łapała się na tym, że myślała o nim jako swoim chłopaku, lub te wszystkie momenty, kiedy trzymali się przypadkowo za ręce, a ona czuła niepohamowaną radość. Jednak teraz nie wiedziała co zrobić, ale przecież zawsze chciała poczuć smak jego ust, zawsze. Spuściła swój wzrok na jego malonowe, idealne usta, a następnie spojrzała w jego oczy i więcej już się nie zastanawiając przybliżyła swoją twarz do niego, by znów połączyć ich usta w pocałunku tym razem dłuższym.

Trzymali się za ręce, kiedy weszli na teren opustoszałego parku. Ally bała się wszystkiego odkąd ktoś ich potrącił, wydawało jej się, że za każdym zakrętem czeka ktoś, kto będzie chciał uprzykrzyć im życie. Trzymała się blisko blondyna, mocno ściskając jego rękę.

*

Przypływ energii jaki ogarniał jej ciało, był ogromny, wydawało jej się, że tym razem nie pali ją tylko skóra, ale także wszystkie narządy łącznie z serce. On, czuł jak wiatr otula w jego ciele każdy zakamarek. Włosy mieniły się im jakby mieli w nich kropelki rosy, lub co lepsze diamenty. Czuła jakby ktoś wysysał z niej życie, więc puściła dłoń Harry’ego i oparła się o najbliższą ścianę. Wzięła kilka głębokich wdechów, nie miała już siły, ale Styles wciąż chciał próbować. Zagłębiła dłonie w swoich włosach, nie mogąc wyrównać oddechu.

- Summi? – uklęknął przed nią, chcąc spojrzeć w jej oczy, ale ona odepchnęła się od ściany i przeszła kilka kroków.

- Wszystko jest w porządku, Harry – odrzekła.

- O czym rozmawiałaś z Ruby? – stanął za nią. Czuła jak wypala w niej dziurę swoim spojrzeniem, przełknęła ślinę i uciekła wzrokiem w bok. Nie chciała go okłamywać, ale tak naprawdę nie chciała też powiedzieć prawdy. Jednak wrażenie, że cokolwiek nie powie będzie źle, miała dobre.

- O tobie. Myślę, że jej się podobasz. – Harry poczuł jakby wielki nóż wbijający się w jego plecy. Chciał raczej usłyszeć słowa, że jest obiektem zainteresowania Summer niż Ruby. Roześmiał się głośno i zdenerwowanie.

- I co z tego, dla mnie ona jest denerwująca – Su odwróciła się energicznie mierząc go wzrokiem pełnym bólu, ale wciąż nie patrząc prosto w jego oczy. Nie chciałaby wiedział, że żywi do niego jakieś uczucie.

- Wydaje mi się, że jest idealna dla ciebie Harry – powiedziała to, chociaż w duszy czuła, że nie jest to do końca prawda. Co z tego, że znali się tyle lat? Że pochodzili z tej samej paczki, czy hierarchii szkolnej, nie to powinno się liczyć. Ale jednak Summer właśnie dlatego podjęła taką decyzję, by spróbować zeswatać Harry’ego z kimkolwiek. Wtedy może dzięki temu, odkocha się i nie będzie czuła takich wyrzutów sumienia, za każdym razem, kiedy się dotykają. I tym sposobem napatoczyła się na ich drogę Ruby. (Hej, to ja autorka wszystkich, którzy przeczytają ten rozdział proszę o pozostawienie komentarza z jakimś kolorem. Naprawdę informuję prawie czterdzieści osób i nie wiem, czy czasem nie marnuje swojego czasu. Ci którzy nie zawsze komentują, wystarczy jeśli zostawią jakiś kolor i swój nick tt. Dziękuje.) Harry zmarszczył brwi, analizując odpowiedz Su, nic dla niego w jej słowach nie było jasne. Raczej, były jak przekręcenie wcześniej wbitego noża. Przeczesał palcami swoje loki, na co Summer westchnęła przeciągle, zawsze chciała to zrobić, wpleść palce w jego włosy podczas namiętnego pocałunku, ale nie mogła. Harry nie należał do niej.

Styles wyciągnął rękę, by przyciągnąć ją do siebie i pokazać, kto tak naprawdę jest dla niego idealny, ale usłyszeli za sobą szuranie butów. Odwrócili się, stając oboje w gotowych do walki pozach, ale zza drzew wyłoniły się dwie blond postacie, trzymające się mocno za ręce.

Ally uważnie, bardzo powoli człapiąc za ciutkę wyższym Horanem przyjrzała się dwóm postacią. Niższą, ładną, brązowowłosą dziewczynę o szarych oczach i ciemnym ubiorze oraz kędzierzawego, zielonookiego chłopaka, któremu podczas powitalnego uśmiechu w policzkach ujawniły się dołeczki. Niall, szepnął jej cicho do ucha kilka uspokajających słów.

- Cześć – odezwał się pierwszy Harry wyciągając im dłoń. Niall przez chwilę poczuł, że w czymś im przeszkodził, wzrok brunetki skierowany był w ziemię i przez chwilę zdawało mu się, że płacze

- Cześć, Harry – odezwał się Niall ściskając jego dłoń. Oboje nie byli na to przygotowani, więc kiedy poraził ich delikatny prąd oskoczyli i roześmiali się głośno.

- Myślałam, że to dzieje się tylko pomiędzy nami – szepnęła cicho Ally, zwracając się do Nialla, który wzruszył na to tylko ramionami.

- Obawiam się, że teraz mamy jeszcze gorszy problem – odezwała się zdziwionym głosem Summer, unosząca głowę wysoko w górę. Nad nimi zbierały się ciemne chmury, co raczej było dziwnym zjawiskiem, kiedy w każdym innym miejscu na niebie było czysto. Nagle wszyscy poczuli pieczenie w okolicach nadgarstka.

- Czujecie to? – pierwsza odezwała się przestraszona blondynka, kiedy poczuła jak powieki same opadają na jej oczy. Czuli.

- Co się dzieje? – krzyknęła następnie zdziwiona Summer, kiedy poczuła jak jej stopy, podobnie jak całej reszty odrywają się od ziemi. Wyciągnęła prawą rękę w bok, przypominając sobie, że gdzieś tam obok stał Styles – Harry? – jęknęła jego imię, nie mogąc otworzyć oczu. Ally i Niall trzymali się za ręce, Mimo, że strach sięgał już zenitu wiedzieli, że zawsze będę w tym razem.

Kiedy palce Hazzy, dotknęły dłoni Su, ta w przypływie strach złapała go szybko za rękę i przyciągnęła bliżej siebie, odganiając wszystkie myśli na bok. Harry splótł ich palce razem, a Su mogła się już uspokoić. Jego dotyk, był kojący.  Z Harrym u boku wszystko mogło się dziać. Ich ciałami wstrząsały niewielkie prądy, ale nauka kontroli była bardzo przydatna. W ich dłoniach, pojawiało się światło, które wypuszczało gilgoczące iskierki, oboje próbowali się nie śmiać, w końcu sytuacja wcale nie była zabawna.  

Po chwili ich stopy dotknęły czegoś miękkiego, Su aż podskoczyła, kiedy poczuła pod bosymi stopami rosę. Harry roześmiał się, kiedy dziewczyna powoli robiąc dziwną, zniesmaczoną minę otworzyła oczy i spojrzała prosto w jego. Była śliczna, z każdym dniem piękniejsza. Chwila była jednak ulotna. I mimo, że on chciał ją mieć na własność, to nie mógł. Zrozumiał dziś, że jej największym marzeniem, jest posiadanie przyjaciela, kogoś, komu będzie mogła zaufać pond życie i będzie zawsze obok.

Jaka szkoda, że był w błędzie. Oboje w nim byli.

- Witam moi mili, znów się spotykamy – usłyszeli, a dopiero potem przed ich oczami ukazał się znów białą postać.

- Czym była ta ciemna chmura? – zapytał Niall uważnie, anioł tak jak ostatnim razem dzięki swoim białym, silnym skrzydłom unosił się w powietrzu. Wszystkim wydawało się, że wygląda jeszcze piękniej niż ostatnio, choć to było raczej niemożliwe.

- Złą energią.

- Dlaczego nie pozwoliłeś, byśmy coś z nią zrobili? – zapytał Harry, marszcząc brwi i przekręcając głowę. Za aniołem tym razem było zwykłe poranne słońce, swoimi promieniami muskało całe czyste błękitne niebo.

- Musimy znów wyjaśnić sobie kilka spraw – odpowiedział poważnie – Z resztą, z tą chmurą i tak nic byście nie wskórali. Póki co, jest ona nietykalna – wyjaśnił tylko w pewnym stopniu. Ally zahaczyła kosmyki włosów za ucho, stając bardzo blisko obejmującego ją w pasie Horana.

- Ziemio, jak się czujesz? – zwrócił się bezpośrednio do niej i przeszył na wskroś swoim cudownym, pełnym miłości spojrzeniem, a w donośnym głosie anioła można było wyczuć troskę.

- W porządku – mruknęła, woląc nie myśleć o tym, jak fatalnie czuła się po tym wypadku. Anioł z uśmiechem na ustach, spoglądając na wszystkich pstryknął palcami. W mgnieniu oka, przenieśli się do labiryntu, który mogli podziwiać już podczas ostatniej wizyty. Światło było jasne i oślepiające, ale po chwili wszyscy przyzwyczaili się.

- Jest to wcześniej wspomniane Światło Świata. Walka będzie toczyła się w dwóch wymiarach, waszym i naszym. Musicie nauczyć się współpracy we czwórkę, tak jesteście najsilniejsi, lepsi od zaklęć, które chronią to miejsce, bardziej skuteczni.

- To są jakieś zaklęcia? – odezwała się ogromnie zainteresowana Summer, przypatrując się światłu. Pamiętała, że Anioł ostatnio wspominał, że jest to również Serce Ludzkiego Życia. Wszyscy ludzie na świecie, żyją właśnie temu skupisku światła. Anioł przytaknął głową, ale w jej głowie pojawiła się również odpowiedź, na niezadane pytanie – Nikt z was nie jest spokrewniony Ogniu.

- W bardzo bliskiej przyszłości, nauczycie się również kilku z nich. Są bardzo przydatne w walce… - ale Su nie słuchała, czuła tylko ukłucie w sercu, a także chłód, jakby całe jego ciepło uleciało wraz ze słowami Anioła. Mogłaby spokojnie sprawić, że Harry się nią zainteresuje, ale nie, oddała go. Po raz kolejny, coś mogło się wydarzyć na jej własne życzenie.    

_

Wytrwaliście do samego końca?! 

Walnęłam wam taki długi rozdział, jak jeszcze nigdy na tym blogu... Nie należy on do ciekawych, ale taki właśnie musi być. Mam nadzieję, że to już ostatni, że nic innego komplikującego nie wpadnie mi do głowy. :) 

Dziękuje, za komentarze, za ponad 5400 wejść i za to, że ciągle tutaj jesteście! :) :* 

Jeśli ktoś chce być informowany, proszę o zostawienie nicku, tutaj lub w "Informuję"

PS. Wie ktoś dlaczego blogspot nie pozwala mi dodać nowego linku do rozdziału obok?!!!