Rozdział XX

Poranek następnego dnia, od razu wskazywał, że nie znajdują się już w Londynie. Summer skuliła się czując chłodny powiew wiatru muskający jej ciało i zadrżała.

- Su? – usłyszała nad głową, mruknęła coś niezrozumiałego – Wstawaj Summer – głos Nialla zagrzmiał na nią już mniej przyjemnie. Dziewczyna otworzyła niechętnie oczy napotykając, te jasno niebieskie tęczówki. Podniosła się na łokciach i kilka metrów dalej ujrzała Harry’ego uważnie przyglądającemu się swojemu ubiorowi.

Miał na sobie ciemne spodnie, buty prawie do połowy łydek i błękitną koszulę rozkoszowaną w dole. Zmarszczyła brwi przypominał raczej kogoś ze starodawnego dworu, niż człowieka z ich czasów. Wstała z pomocą niebieskookiego a w podziękowaniu posłała mu szczery uśmiech. Zmierzyła go wzorkiem od góry do dołu, wyglądał podobnie, różnica jedynie istniała w kolorze koszuli Niall miał białą.

Chciała wytrzeć dłonie brudne dłonie w swoje ubrania, ale Harry w mgnieniu oka znalazł się przy jej osobie i powstrzymał ją.

- Masz za piękną suknie na to – powiedział tylko i odsunął się, jakby bliskość sprawiała mu pewną niewygodę. Summer nie rozumiała, z resztą, tutaj chyba nie było nic do rozumienia, kiedy ujrzała przed sobą wielki królewski dwór.

- Widzicie to, co ja? – zapytała niedowierzając i podchodząc bliżej. Suknia szeleściła między jej nogami, i spowalniała ruchy. Była długa, do ziemi w kolorze wina. Gorset mocno zaciśnięty dopiero teraz, zaczynał dawać jej się we znaki i odbierać oddech.

- Co widzisz? – Harry stanął u jej boku podobnie jak Niall. Oboje próbowali ujrzeć, ale nie widzieli niczego prócz ciągnącej się przed nimi polnej drogi. Spojrzała na nich pełna zdziwienia

- Jak to, co? Zamek, dwór – machnęła ręką do tyłu, ale żaden z chłopaków nie potwierdził tego widoku. Su zmarszczyła brwi, odwróciła się na pięcie i ruszyła w stronę murów. - Uwierzcie – usłyszała jeszcze swój głos.

Niall westchnął, długo, przeciągle i uwierzył. Przed jego oczami również wyraźnie i w pełnej okazałości przy następnym mrugnięciu pojawił się zamek. A Harry na oślep ruszył za Summer chcąc ją powstrzymać, przed wędrówką, która mogła trwać wieki.

- Styles – zawołał go przyjaciel – Uwierz – powiedział tylko, a Haz przystanął. Nie rozumiał, nic. Summer wydawała mu się obca, jakby wcale już nie była mu przeznaczona. Jakby ich wspólna droga, którą tak naprawdę dopiero, co zaczęli kroczyć, już została rozerwana. Ale uwierzył, dla niej, a potem pobiegł za dwójką przyjaciół.

Su radosnym, rozbawionym wzrokiem czekała na niego przy wejściu, a Niall siedział na schodach. To była chwila, kiedy rzuciła się w stronę Curly’ego zarzucając swoje chude ramiona na jego szyję. Harry z zadowolonym mruknięciem pocałował ją prosto w usta, obracając w wokół własnej osi.

Jednak wszystko było w normie, tak jak powinno być, na swoich i jedynych miejscach. Tylko, że tutaj wszędzie czaiło się zło. W każdym ich najmniejszym kroku zbliżali się na pole walki, o którym niemieli zielonego pojęcia.

Dłoń Wood idealne wpasowana w dłoń Harry’ego była ciepła, tak samo jak wielkie uczucie, którym się darzyli. Niall czuł się samotny, to może dlatego w swoich myślach rozkazywał, by Harry, choć przez chwilę czuł się, jakby Su nie była jego i to działało. Niestety nie na dłuższą metę. Przecież Niall stał po dobrej stronie, jego złe zachcianki nie mogły trwać wiecznie. Na szczęście.

Przed ich oczami ukazała się straż, jednak tylko otworzyła przed ich nosem drzwi. Przyjaciele przez chwilę spojrzeli na siebie, ale bez słowa weszli do wielkiego holu. Ogarnął ich chłód bijący od szarych murów, pod ich stopami rozwinięty ciemny dywan we wzory, który nikt z nich nie potrafił rozczytać. Dalej prowadził ich człowiek ubrany na czarno w złocistych włosach. Summer zdawało się, że widzi w nim anioła, który im pomagał, ale gdy przystanął przed największymi drzwiami w całym zamku i odwrócił się jego oczy były zasłonięte przepaską.

Harry impulsywnie mocniej ścisnął jej dłoń, wyczuwając jej zdziwienie i prawdopodobnie lekkie przerażenie widokiem i odczuciami. Jak ten człowiek, mógł przeprowadzić ich przez połowę zamku skoro nic nie widział?

- Wejdźcie – zagrzmiał głos zza drzwi, aż blondyn wyraźnie podskoczył do góry. Podeszli tylko kilka kroków bliżej, a drzwi same ustąpiły ukazując ogromną salę. Na samym końcu na środku stał jeden ogromny tron, który zajmowała kobieta w średnim wieku. Gdy wstała i ruszyła w ich stronę, drzwi się zamknęły, zostali sami. Kompletnie oszołomieni i w całkowitej niewiedzy.

-Hm… - obeszła ich dookoła uważnie lustrując po kolei każdego z przybyłych, a na jej ustach widniał irytujący, idealny uśmiech. Summer była wyjątkowo niecierpliwa i kiedy po raz kolejny przestąpiła z nogi na nogę, kobieta stanęła dokładnie przed nią.

- Nie wydajesz się na osobę odpowiednią do tej mocy – stwierdziła nie odrywając od niej swoich oczu. Były fiołkowe, jasne nawet przez krótką chwilę mogło się wydawać, że czuć ich zapach. Summer wyjęła dłoń z uścisku Harry’ego i przekrzywiła głowę jak młodziutki piesek. Przełknęła ślinę czując się nie swojo gdzieś, gdzie ktoś mówił jej prosto w twarz, że się nie nadaje, wszystko bardzo powoli tym razem, zaczynało w niej wrzeć, starała się utrzymać to na wodzy.

- Nie pal się tak ogniu – dodała odwracając się do niej tyłem i ruszając powrotem na swoje miejsce – Może jednak, pomyliłam się oceniając cię po wyglądzie. – Oczy Su zapłonęły, wcześniej wspomnianym, żywym, ogniem. Nikt tego nie zauważył, ale Niall również stawał się gotowy do walki, jeśli byłaby taka potrzeba. Jego oczy zbłękitniały, a blond kosmyki wyraźnie pojaśniały. Tylko Harry zdawał się tam stać wciąż o zdrowych zmysłach czekając na wyjaśnienia.    

Kobieta znów zasiadła na swoim miejscu, tym razem z delikatnym uśmiechem na ustach przywołała ich gestem ręki do siebie. – Słyszałam, że przybyliście do mojej krainy, by uratować przyjaciółkę – Niall zacisnął szczękę stawiając swój ostatni krok. Nie podniósł głowy, czuł tylko palące spojrzenie.

- Kim pani jest? – odezwał się w końcu nie potrafiąc dłużej wytrzymać.

- Jestem królową, krainy, do której wysłał was Anioł. Niestety ja również nie mogę wam wiele pomóc, ale z pewnością zapewnie wam pobyt na kilka następnych dni.

- Nie potrzebujemy pobyty, chcemy jak najszybciej wrócić do naszego świata – mruknął Niall podnosząc wzrok i mrużąc oczy. Summer chwyciła go za nadgarstek, niestety jej moc wciąż była mocna, więc wynikło z tego niewielkie poparzenie, przez co chłopak syknął i spojrzał na nią gniewnie.

- Nie możecie wyruszyć bez żadnego planu, moi przyjaciele. Mam nadzieję, że pobyt tutaj sprawi wam przyjemność. Moi słudzy są również waszymi sługami. W końcu płynie w was anielska krew – machnęła w ich stronę dłonią jakby od niechcenia, ale było w tym coś więcej, gdyż cała trójka poczuła jak jakaś nieznana siła ciągnie ich do tyłu. Magia, magia, której wciąż nie zdążyli się nauczyć – Nie dziękujcie za ubrania. Wyglądaliście okropnie – zabrzmiało w ich uszach zanim drzwi zostały znów zamknięte. Ten sam człowiek, z zasłoniętymi oczami zaczął prowadzić ich w nieznane miejsce. Harry ponownie sięgnął po dłoń Summer, delikatnie przeciągając ją na swoją stronę.

Znajdowali się w zamku, w odległej krainie z misją by pomóc swojej przyjaciółce. Z mocami, które dopiero niedawno opanowali, z brakiem umiejętności magicznych, a co dopiero planowania.

Sługa miał właśnie zamiar pokazać im pokoje, gdy wyrosła przed nimi czarna jak smoła postać z dwoma głowami i okiem po środku każdej.

I że niby w zamku są bezpieczni? Bzdura.

_

Ja osobiście, jestem średnio zadowolona. Wiem, że stać mnie na coś o niebo lepszego.Jesteś jeszcze tutaj? Wydaje mi się, że jest was coraz mniej z tygodnia na tydzień... To trochę przykre, ale dziękuje wszystkim którzy ciągle tutaj są! :)xSzablonu no cóż, nadal nie dostałam, nie wiem co też z dziewczyną, która miała mi go zrobić, ale ten blog chyba naprawdę potrzebował powiewu świeżości i tym sposobem, jest taki wygląd jaki mamy teraz. Mam nadzieję, że u was wygląda również dobrze! Jeśli czcionka jest za mała, dajcie znać postaram się coś z tym zrobić!+ Muszę przyznać, się do tego, że dostałam zawału wchodząc teraz i widząc ponad 15000 wejść. Dziękuje! A najbardziej dziękuje za wasze opinię, bo to naprawdę napędza do działania :3 Trzymajcie się jak zwykle cieplutko. Udanego Sylwestra!